بررسی توزیع مکانی سرعت باد با استفاده از روش های زمین آماری و کلاسه بندی آن بر اساس روش تحلیل خوشه‌ای

وزش باد باعث جابجایی دما و رطوبت گردیده و میزان تبخیر را افزایش می­دهد. روش‌­های زمین­آماری با توجه به دقت بالا و توانمندی‌‌­هایی همچون کاهش نمونه­برداری‌،می­‌توانند به­عنوان یک راهکار مناسب برایمشخص نمودن وضعیت مکانی سرعت باد در منطقه مورد استفاده قرار گیرند. در پژوهش حاضر، اولاً مقایسه وارزیابی روش­های درون­یابی زمین­آماری در تخمین سرعت باد و سپس کلاسه­بندی مناطق مختلف استان خوزستان با توجه به سرعت باد، از طریق روش تجزیه خوشه­ای صورت گرفت. بدین منظور از روش مجذور فاصله اقلیدسی برای محاسبه درجه همانندی ایستگاه­ها، و از روش وارد برای ادغام ایستگاه­ها استفاده گردید. نتایج نشان داد که نواحی جنوبی استان دارای حداکثر مقادیر سرعت باد در ماه­های سرد سال (نوامبر، دسامبر، ژانویه و فوریه) می­باشند و همچنین در تمامی ماه­های سال نواحی شمالی استان از سرعت باد کمتری نسبت به سایر نواحی برخوردار هستند. ضمناً نه نقشه سرعت باد بر اساس کلاسه­بندی خوشه­ای برای منطقه تهیه گردید. نتایج این پژوهش می­تواند به منظور مکان­یابی محل اجرای سیستم­های آبیاری بارانی مورد استفاده قرار گیرد.